સંસ્કૃતનું ખરું સ્વરૂપ – કવિએ કહી આપ્યું તે
बंधो हि को यो विषयानुरागी, को वा विमुक्तो विषये विरक्तः ।
को वास्ति घोरो नरकः स्वदेहः तृष्णाक्षय स्वर्गपदं किमस्ति ।।

ગુજરાતીનું ખરું સ્વરૂપઃ
આપના જેવાં ૨ત્નોથી હજુ સૃષ્ટિ સુશોભિત છે
એ જોઈને આનંદ થાય છે.

કવિએ આનું મૂળસ્વરૂપ કહી આપ્યું તેઃ
મુંજા ધિલોજાન હતે અચે ન તો, મુકે હી ઠીક પડે ન તો,
પોય તોજી મરજી,  હી સારો ચોવાય ?

અંગે શૌર્ય દમામ નામ ન મળે, સત્તા રહી ના જરી!
પ્રેમી કાયરતા તણો અધિક છે,  શાસ્ત્રે કથા એ ખરી,
ભાગી  જાય જરૂર  તે ભય ભર્યો, રે!  દેખતાં કેસરી,
તે  માટે  રથ ચંદ્રને  હરણિયાં  જોડી દીધાં  શ્રીહરિ!

મનહર
કૂળ મૂળ  પર મોહી, શૂળ હાથે કરી રોપો,
મૂલ થકી  ધૂળ કેમ કરો?   નિજ બાલિકા.

કરો છો કસાઈ થકીએ સવાઈ આર્યભાઈ,
નક્કી  એ નવાઈની  ભવાઈ  સુખટાળિકા.

ચેતો ચેતો ચેતો રે ચતુર નર ચેતો ચિત્ત,
બાળો નહીં હાથે કરી બાળ અને બાળિકા.

અરે ! રાયચંદ કહો, કેમ કરી માને એહ,
ચડી બેઠી જેને કાંધે, ક્રોધ ધરી કાળિકા?

રાચે યશ ચંદ્રોદયે રહે વધુ જીવિ નામ,
તેવા નરને પ્રેમથી,  નામ કરે પરણામ.

કર્યું રાજ્ય તેં ધર્મનું  ધૂળધાણી, વળી ફેરવ્યું કૌરવો શીર પાણી !
તજી તું પ્રતાપે નળે નિજ રાણી, હવે જોઈ ચોપાટ તારી કમાણી !

મનહર-કવિત
પ્રેમ ધરી પૂછ્યું એક, કવિ કને કામિનીએ,
ખલકનો ખેલ  અહા,  અજબ  દેખાય છે.
સર્વને  સંતાન સુખ,   સંસારમાં સાંપડે છે,
એ જ માટે વંઝ્યા તણો, જીવ તલખાય છે.

કહો  કવિરાય  એનું  કૃપાથી  કારણ  મને,
કહે કવિ ક્યાંથી થાય? એનું આમ થાય છે.
ઉદર પ્રવેશ પહેલાં,  પ્રભુને ત્યાંથી  પડાવી,
વંઝ્યાપુત્ર મારવાને,   કોઈ ચાલ્યો જાય છે.