જ્યારે આ આયખું ખૂટે

          જ્યારે  આ  દેહ મહીં   દેવે
                      ધીરેલું      આયખું   ખૂટે,
                      જીવનનો    તાંતણો   તૂટે. 

          જેવી રીતે માત નીંદરતું બાળ
                      ધીમેથી    અંકમાં   લીએ,
          માસે  માસે  અમાસને  દિન
                      દેવો     મયંકને     પીએ;

                      તેવી  રીત  ગોદમાં   લેજે,
                      તારામાં    સમાવી    દેજે;

                      જ્યારે  આ  આયખું  ખૂટે,
                      જીવનનો    તાંતણો   તૂટે. 

          જેવી રીતે બાપ ખંખેરી ધૂળ
                      બાળકના    શીશને   સૂંઘે,
          થાકેલ બાળ  બાપ ખભે ડોક
                      નાખી     નિરાંતે     ઊંઘે;

                      તેમ     ખંખેરી      લેજે,
                      મને    તું     તેડી   લેજે;

                      જ્યારે  આ  આયખું  ખૂટે,
                      જીવનનો    તાંતણો   તૂટે. 

          જેવા મહાન કવિના બસ જરા
                      એક      શબ્દને    સ્પર્શે,
          ભાવક  પ્રવેશે   તેને   વિશ્વ
                      સ્વયં  બસ   રસને   હર્ષે;

                      તેવો     આકર્ષજે    મુને,
                      તારે   રસ  વર્ષજે    મુને;

                      જ્યારે  આ  આયખું  ખૂટે,
                      જીવનનો    તાંતણો   તૂટે. 

          જેવી રીત માળી ખરેલાં પાન
                      ક્યારામાં    વાળી  લીએ,
          નવ  અંકુર  પાંગરવા  કાજ
                      એ  પાનને   બાળી  દીએ;

          તેમ મુજ જીવનના સૌ શેષનું
                      કોઈને     ખાતર    કરજે,
                      કોમાં    નવજીવન  ભરજે;

                      મારો કોને લોપ  ન નડશો,
                      મારો કોઈ શોક  ન કરશો;

                      જ્યારે  આ  આયખું  ખૂટે,
                      જીવનનો    તાંતણો   તૂટે.

-રામનારાયણ વિ. પાઠક ‘શેષ’
ક્લીક કરો, સાંભળો અને માણો
આ કાવ્ય પ્રત્યે ‘શેષ’ જેટલા જ સમર્પિત
ભાઈલાલભાઈ શાહના સ્વર અને
સ્વરાંકનનું અનુપમ ઈન્દ્રધનુષ્યઃ

ઓડિયો ક્લીપ સૌજન્યઃ
ગુજરાતી સુગમ સંગીત ફાઉન્ડેશન
અમદાવાદ