હું મુજ પિતા
અરે આ વેળા તો અનુભવ થયો અદ્ભૂત નવો
હતો પ્હેલી વેળા જનકહીન ગેહે પ્રવિશતો
હું જાણે કો મોટા હવડ અવકાશે પદ ધરું
બધી વસ્તુ લાગે પરિચિત જ કોઈ જનમની
અશા કૌતુકે કો અપરિચયથી જોઈ રહું કૈં
પ્રવાસી વસ્ત્રોને પરહરી જૂનું પંચિયું ધરું
પિતા કેરું જે આ વળગણી પરે સૂકવ્યું હતું
પછી નાહી પ્હેરું શણિયું કરવા દેવની પૂજા
અરીસે જોઉં તો જનક જ કપાળે સુખડની
ત્રિવલ્લી ભસ્માંકો અચરજ બપોરે સૂઈને ઊઠ્યો
પિતાજીની ટેવે અશી જ પ્રગટી પત્રની તૃષા
સૂતો રાત્રે ખાટે જનકની જ રે ગોદડુંય એ
નનામીયે મારી નીરખું પછી ને ભડ્ભડ ચિતા
રહું જોઈ મારું શબ બળતું હું હું મુજ પિતા
-ઉશનસ્
|