ક્ષણોને   તોડવા  બેસું  તો  વરસોનાં  વરસ લાગે
બુકાની   છોડવા  બેસું  તો  વરસોનાં  વરસ લાગે

કહો તો આ બધાં પ્રતિબિંબ હું હમણાં જ ભૂંસી દઉં
અરીસો  ફોડવા   બેસું   તો  વરસોનાં  વરસ લાગે

કમળતંતુ   સમા  આ   મૌનને  તું  તોડ  મા નાહક
ફરીથી   જોડવા   બેસું   તો  વરસોનાં  વરસ લાગે

આ સપનું તો બરફનો સ્તંભ છે હમણાં જ ઓગળશે
હું   એને  ખોડવા  બેસું  તો   વરસોનાં  વરસ લાગે

મને  સદભાગ્ય કે  શબ્દો  મળ્યા  તારે નગર જાવા
ચરણ  લઈ દોડવા બેસું  તો  વરસોનાં  વરસ લાગે

-મનોજ ખંડેરિયા