બાની ચીમટી ‘હતો તું તોફાની, અરે જિદ્દી માની,
કદિ કદિ મને ખૂબ પજવી,
અને મેં યે રીસે ઘણી ઘણી તને ચૂંટી ય ખણી,
સુંવાળા એ ગોરા તુજ વદનની રોશની હણી.
અરે, તું શું જાણે? હતો તું એ ટાણે
કની ઠમકતો બાલ ભૂલણો;
ઘડી પહેલાંનું સૌ તુજ રમતમાં વીસરી જતો,
ફરી મારો ખોળો ભરી હૃદય મારું ભરી જતો.’
***
‘મીઠી માડી મારી, ભરી દૂધે ઝારી
મુજ મુખ ધરીને ઊલટથી
ન શું પાયાં મોંઘાં અમૃત અધિકાં દૂધ દિલનાં?
ન શું છાનાં હેતે નયન - ઉર ઉદ્દીપિત કર્યા?
ન શું નીચોવીને મુજ જીવનમાં જીવન ભર્યા?
તું તો મારી બા, એટલું બસ મને નિત્ય સ્મરવા
નવ હું સ્મરતો લાત પ્રહરી,
અવ વિસરી જા, બા તું ચીમટી.’
-સુંદરજી બેટાઈ
|