ખાલી ખભે ખેપ ખેડશું ખાસી

આવી ચડ્યાં અમે દૂરનાં વાસી,
પ્રથમીની અમે  પ્રીતનાં  પ્યાસી;
મનખે   મનખે   ધામ  ધણીનું–
એ જ મથુરાં ને એ જ રે કાશી;
                ભોમકાના   ભમનાર   પ્રવાસી.

સંત મળ્યાં  તેનું  સાંઈડું  લીધું,
ને શઠ મળ્યા તેને ગઠડી દીધી;
અમે લૂંટાવીને  લાભિયાં ઝાઝું!
ખાલી ખભે  ખેપ ખેડશું ખાસી;
                ભોમકાના   ભમનાર   પ્રવાસી.
 
વેમાનની  અમે  વાટ  ન  જોતાં,
વૈંકુઠને  કાજ  આંસુ  ના ખોતાં;
પેદલ  ચાલતાં  ચાલતાં મા'લતાં,
ભમવા   નીસર્યાં   લખચોરાશી.
                ભોમકાના   ભમનાર   પ્રવાસી.

થિર  મુકામમાં  જંપ  વળે  ના,
વાટ ને ઘાટના જીવ આ પ્યાસી;
ધરતીના  કણ  કણમાં  તીરથ–
એનાં   અમે     પરકમ્માવાસી.
                ભોમકાના   ભમનાર   પ્રવાસી.

-બાલમુકુન્દ દવે