ઝાકળનું બિન્દુ
ઝાકળના પાણીનું બિન્દુ એકલવાયું બેઠું’તું
એકલવાયું બેઠું’તું ને સૂરજ સામે જોતું’તું
સૂરજ સામે જોતું’તું ને ઝીણું ઝીણું રોતું’તું
સૂરજભૈયા! સૂરજભૈયા! હું છું ઝીણું જલબિન્દુ
મુજ હૈયે તમને પધરાવું શી રીતે હે જગબન્ધુ?
તમે દૂર વાદળમાં વસતા, સાત અશ્વને કરમાં કસતા
બ્રહ્માંડોની રજ રજ રસતાં, ઘુમો છો બન્ધુ!
તમ વો’ણું મુજ જીવન સઘળું અશ્રુમય હે જગબન્ધુ!
જલબિન્દુ રે જલબિન્દુ! ઓ નાજુક ઝાકળબિન્દુ!
સૂરજ બોલે : સુણ બન્ધુ! હું તો ત્રિલોકમાં ફરનારો
કોટિ કિરણો પાથરનારો ગગને રમનારો
તેમ છતાં હું તારો તારો, હે ઝાકળબિન્દુ!
તોય મને તું વા’લું વા’લું, બાળાભોળા જલબિન્દુ!
તુજ હૈયે હું પોઢી જાણું હે ઝાકળબિન્દુ!
તુજ સરીખો નાનકડો થૈને તુજ અંતરમાં આસન લૈને
ઇન્દ્રધનુની રમતો રમવા આવીશ હે બિન્દુ!
તુજ જીવનમાં પ્રકાશ વાવું,
તુજ અશ્રુને હાસ્ય બનાવું
હે નાજુક બિન્દુ!
હસતે મુખડે સૂરજરાણા જલબિન્દુમાં જઈ સમાણા
રુદનભર્યા જીવનમાં ગાણાં ગાઈ રહ્યું ઝાકળબિન્દુ!
-ઝવેરચંદ મેઘાણી |