કરજમાં ન કાંધા ખપે

મને  ન  મરવું  ગમે  છૂટક  ટૂંક  હફ્તા વડે
મળે મરણ  ગાય-ગોકુળ સમું  ધીમું – વાવરે
યદા કૃપણ સંપદા અસહ લોભથી – ના ગમે
અનેક  જન  જીવતાં  મરણ-ભાર  માથે વહી

ભલે હલચલે  જણાય  જીવતાં  છતાં દીસતાં
મરેલ  શબ  શા  અપંગ જડ  પ્રેત  દીદારમાં
અને  મનમાંય – ઓઢત  ભલે ન  કો ખાંપણ
મસાણ  તરફે  જતાં  ડગમગંત  પંગુ   સમાં

ગણું  મરણ  માહરું  જનમસિદ્ધ  શું  માગણું 
અબાધિત  લખેલ  તામ્રપતરે   જિવાઈ  સમું
ન  કાં વસૂલ  એ કરું  મનગમંત રીતે  જ  હું
કરે  કરજ  કો  લેણદાર  ચૂકતું  તકાદા  વડે

ચહું  જ  ઉઘરાવવા  મરણ  એક  હફ્તા વડે
બિડાય ભવચોપડો  કરજમાં  ન  કાંધા  ખપે

-ચુનીલાલ મડિયા