પુષ્પિત ભાષા

બૂડ્યો પંડિત પુષ્પિત ભાષા;
            અલંકાર, ઝડ ઝમ્મક, પ્રાસા

માથે મોભ્ભાદાર પાઘડી,
            છટાદાર મુખ શાસ્ત્રવિલાસા.
ઋષિ, દેવતા, છંદ સમેતા,
            ચારે  વેદો  જિહ્‌વા  વાસા.

ક્યા શાસ્ત્રનું ક્યું વિવેચન–
            વાદ ચડે તો પડે  ન પાછા.
આપ વદે ને આપ ન બૂઝે,
            બહુ ધૂમ્ર ને  અલ્પ પ્રકાશા.

મંત્ર ભણ્યો પણ મર્મ ન કળ્યો,
             માત્ર  કંઠમાં મંત્રો  ઠાસ્યા.
ચિત્રવિચિત્ર ક્રિયા વિસ્તારી,
            ધર્મ નહિ  એ  ધર્મ તમાશા.

યજ્ઞ કર્યા પણ સ્વાર્થ ન હોમ્યા,
            મનમાં  ભોગૈશ્વર્ય   ફલાશા.
નિશ્ચય ટાણે ગડગડ ગબડે,
            અનંત    સર્‌જે   તર્કાકાશા.

જ્ઞાનગંગમાં બહુ નાહ્યા,
            કોરા પંડિત રહ્યા શિલા શા.
ગીતાનાં બહુ ગીતો ગાયાં,
            તોય હજુ ક્યાં હઠે નિરાશા!

          -જુગતરામ દવે