જ્યાં ચરણ રુકે ત્યાં કાશી

         જ્યાં ચરણ રુકે ત્યાં કાશી.
                          ઝાકળના  બિન્દુમાં જોયો,
                                                 ગંગાનો જલરાશિ.

         જ્યાં પાય ઊઠે ત્યાં રાજમાર્ગ, જ્યાં તરતો ત્યાં મહાસાગર,
         જે  ગમ  ચાલું  એ જ  દિશા, મુજ  ધ્રુવ  વ્યાપે સચરાચર;
                      થીર રહું તો સરકે ધરતી,
                                  હું તો નિત્ય પ્રવાસી

         સ્પરશું   તો   સાકાર,   ન  સ્પરશું   તો  જે  ગેબી માયા,
         હું   જ   ઉકેલું,  હું   જ   ગૂંચવું,   એવા   ભેદ   છવાયા;
                      હું જ કદી લપટાઉં જાળમાં,
                                    હું જ રહું સન્યાસી.

         હું  જ   વિલાસે   રમું,  ધરી  લઉં  હું  જ પરમનું  ધ્યાન;
         કદી  અયાચક  રહું,  જાચી  લઉં   કદી   દુષ્કર  વરદાન;
                      મોત લઉં હું માગી, જે પળ,
                                      લઉં સુધારસ પ્રાશી!           
                                   (૧૯૫૬) 
-હરીન્દ્ર દવે