ના ઊગતો સૂરજ પૂજવો ગમે

ના  ઊગતો  સૂરજ  પૂજવો  ગમે,
ગમે   નહીં   ચંદનછાંટ   છાંટવી,
ના પુષ્પની  પાંખડીઓ  ઉડાવવી,
એ  ઊગતાને પૂજવો  કયા મિષે?

ઊગી હજી થાય નભે સમો જ ત્યાં
આવી પડે પૂજન પાત્રતા ય  શી?
વ્યક્તિ   પ્રતિ  પૂજનભાવ  પ્રેરવા
શું  ઊગવું,  જન્મવું  પૂરતું  કદી?

આભે  ઉગીને   કિરણો  પ્રસારશે,
પ્રાણીતણી  એ  જડતા   વિદારશે,
ને  એવું  બીજું  કરશે  ઘણું ય તે–
એ આશ  શું  પૂજનભાવ  પ્રેરતી?

પિછાણના   જેમ    પડે   પ્રસંગો,
જાયે   થતી   ગુણપરંપરા   છતી;
ત્યારે  ઘટે  પૂજન, અર્ધ્ય, આરતી:
હોતાં હશે આગળથી  શું પૂજનો?

ઊગે,  ચડે  આભ,  કરો  પ્રસારે,
ને    તેજની   સંજીવનીની   ધારે
સૂતાં    જગાડે,  પડિયાં    ઉઠાડે:
પૂજાર્હતા પ્રાપ્ત પછી  જ  એ કરે!

-દેવજી રા. મોઢા