તે સંધિક્ષણ છે જિંદગી
આ તરફ ઉન્મત્ત ધ્વજ ફરકાવતું
સરઘસ જતું;
–ના, તે નહીં.
એ તરફથી ડાઘુજન ગમગીન ચ્હેરે આવતું;
–તે યે નહીં.
રસ્તા વિષે એ બેય ધારા જ્યાં મળે
તે મેદની છે જિંદગી.
ભરતી વિશે ઊભરાય ખાડી,
ખાંજણો યે આકળી;
–ના, તે નહીં.
ને ઓટમાં એ હાડપિંજરની
ગણી લો પાંસળી યે પાંસળી
–તે યે નહીં.
ઓટ ને ભરતી ઉભય સંધાય જે ક્ષણ
તે સમુંદર જિંદગી.
ફૂલના જેવું વસંતલ સ્મિત ખીલે જે શૈશવે;
–ના, તે નહીં.
ને અષાઢી મેઘ જેવી આંખડી સતત રુવે;
–તે યે નહીં.
હર આહ કૈં મલકી જતી,
હર સ્મિત ભરંતું ડૂસકું
તે સંધિક્ષણ છે જિંદગી.
(૧૯૫૭)
-ઉશનસ્ |