The Beggar Maid

Her arms across her breast she laid;
She was more fair than words can say;
Barefooted came the beggar maid
Before the king Cophetua.

In robe and crown the king stept down,
To meet and greet her on her way;
‘It is no wonder,’ said the lords,
‘She is more beautiful than day.’ 

As shines the moon in clouded skies,
She in her poor attire was seen;
One praised her ankles, one her eyes,
One her dark hair and lovesome mien.

So sweet a face, such angel grace,
In all that land had never been.
Cophetua sware a royal oath:
‘This beggar maid shall be my queen!’

by Lord Alfred Tennyson
(1809 – 1892)

યાચક કન્યા
હરિણી
હૃદય  ઉપરે  તે  કન્યાએ  સુબાહુ  મૂક્યા હતા,
દીસતી જ હતી બાળા એ તો અવર્ણ્ય મનોહરા;
લલિત ચરણે  ધાર્યાં નહોતાં વિભૂષણ શોભિતાં,
નૃપ  સમીપ  તે આવી  ઊભી  દરિદ્રની કન્યકા.
મંદાક્રાંતા
ધીમી ચાલે, મુકુટ ધરીને, રાજ્ય  સિંહાસનેથી,
આવ્યો લેવા નૃપ ઉતરીને  માનથી  સુન્દરીને;
જોતાં સર્વે અમીર વદિયા આ ન આશ્ચર્યકારી,
બાળા ચારુ કુસુમ  સરખી તે થકી માન પામે.
હરિગીત
શ્યામ વાદળીઓની વચ્ચે  ચન્દ્ર જેમ દીપી રહે,
શોભંતિ તેવી બાલિકા  યાચક તણાં વસ્ત્રો વિષે;
એકે  વખાણ્યાં  ચક્ષુ તેનાં, કોઈકે  ઘૂંટિકા વળી,
ને શ્યામ કેશ વખાણિયા તો કોઈએ વદનાકૃતિ.
શિખરીણી
કંઈ  એવું  નહોતું  મધુર  મુખડું  દીઠું  કદીએ,
બધી  તે ભૂમિમાં નહિ  સ્વરુપમાં દિવ્ય સમ તે;
વદ્યો  રાજા  તેથી  શપથ  દૃઢ  નિશ્ચિત  લઈને,
થશે રાજ્ઞી મારી નકી જ પ્રિય બાળા ગરીબ તે.
(ડિસેમ્બર ૫, ૧૯૦૭) 
-સુમતિ લલ્લુભાઈ શામળદાસ
(૧૮૯૦-૧૯૧૧)