ફૂલ વીણ, સખે! ફૂલ વીણ, સખે!
ફૂલ વીણ, સખે! ફૂલ વીણ, સખે!
હજુ તો ફૂટતું જ પ્રભાત સખે!
અધુના કળી જે વિકસી રહી છે,
ઘડી બે ઘડીમાં મરતી દિસશે.
સુમહોજ્જ્વલ આ કિરણો રવિનાં,
પ્રસરે હજુ તો નભ ઘુમ્મટમાં;
ન વિલમ્બ ઘટે, કંઈ કાળ જતે,
રવિ યે પણ અસ્ત થવા ઢળશે,
નમતાં શિર સૌ કુસુમો કરશે,
પછી ગંધ પરાગ નહીં મળશે!
ફૂલ વીણ, સખે! ફૂલ વીણ, સખે!
હજુ તો ફૂટતું જ પ્રભાત સખે!
નકી ઉત્તમ અગ્રિમ કાળ સખે!
ભર યૌવન આ હજુ રક્ત સખે!
ગતિ કાળની ચોક્કસ ન્હોય સખે!
ભરતી પછી ઓટ જ હોય સખે!
ફુલ વીણ, સખે! તક જાય, સખે!
ઢળતી થઈ તો ઢળતી જ થશે,
રજની મહીં ચન્દ્ર ઊગે ન ઊગે;
હજુ દિવસ છે, ફૂલડાં લઈ લે;
ફરી લે, રમી લે, હસી લે તું સખે!
મૃગલાં રમતાં, તરુઓ લડતાં,
તરુઓ લડતાં, વિહગો ઊડતાં,
કલીએ કલીએ ભ્રમરો ભ્રમતાં;
ઝરણું પ્રતિ હર્ષ ભર્યું કૂદતું,
ઊગતો રવિ જોઈ ન શું હસતું?
પછી કેમ વિમાસી રહ્યો તું સખે!
ફૂલ વીણ, સખે! ફૂલ વીણ, સખે!
(૨૬-૮-૧૮૯૬)
-સુરસિંહજી તખ્તસિંહજી ગોહીલ ‘કલાપી’
ક્લીક કરો અને સાંભળો
આ સુંદર કવિતા નેહા મહેતાના મધુર સ્વરમાં
સ્વરાંકન છે સુરેશ જોશીનું
|