આ માણસ બરાબર નથી લક્ષ્મીની જેમ જ લાગણીઓ ગણે છે, આ માણસ બરાબર નથી. ગણે છે ને ઓછી પડે તો લડે છે, આ માણસ બરાબર નથી. સમી સાંજ દરિયા કિનારે જવું, તોયે દરિયા તરફ પીઠ રાખી, એ લોકોને, ગાડીને જોયા કરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. સુંદરતા જોવી ગમે છે, સહજ છે, પણ સૌની દ્રષ્ટિમાં છે ફેર, એ જોવાની આડશમાં રીતસર ઘૂરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. ન કુદરત, ન ઈશ્વર, ન દુનિયા, અરે સૌ સ્વજનથી યે છેટો રહે છે, બસ પોતાને માટે જીવે છે, મરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. વધુ એને ચીડવો, વધારે દઝાડો, જલાવો, દયા ના બતાવો, કારણ એ કાયમ ઈર્ષ્યાથી બળે છે, આ માણસ બરાબર નથી. દિવસના કલાકો પૂજા, પાઠ, સેવા ને કીર્તનમાં વીતે છતાં ક્ષણોમાં જ એની શ્રદ્ધા ડગમગે છે, આ માણસ બરાબર નથી. હતા બાળકો જ્યારે નાના કદીયે સમય એને આપ્યો નહીં હવે એના શૈશવ માટે ટળવળે છે, આ માણસ બરાબર નથી. નિરાંતે કદી બેસી આરામખુરશી પર નભને તેં જોયું છે દોસ્ત? ટીવી પર સિરિયલ બહુ જોયા કરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. ઉપેક્ષા, ઉપેક્ષા, ઉપેક્ષા, ઉપેક્ષા કરી જેની જીવનમાં કાયમ દીવાલો પર એની તસ્વીરો મઢે છે, આ માણસ બરાબર નથી. ઘણું સારું બોલે, ખૂબીઓ બતાવે, ઓવારે, પણ વાંધો છે એ, અરીસામાં જોઈ એ આવું કરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. જે લુચ્ચું હસે છે, જે ખંધુ હસે છે, જરા એથી ચેતીને ચાલો, કે આખો શકુનિ એમાંથી ઝરે છે, આ માણસ બરાબર નથી. રચનાઃ હિતેન આણંદપરા સ્વર અને સંગીતઃ શ્યામલ અને સૌમિલ મુનશી ક્લીક કરો અને સાંભળોઃ
|